Bez wątpienia każde dziecko chciałoby mieć psa. A my fantazjujemy o tym, ze nasza pociecha beztrosko bawi się ze swoim czworonożnym przyjacielem, pocieszycielem, towarzyszem na dobre i na złe. Co zrobić, żeby to marzenie mogło się urzeczywistnić? Jak sprawić, żeby duet dziecko – pies stał się źródłem radości i samym dobrych wspomnień, a nie tylko utrapienie? Oczywiście wszystko zależy od odpowiedniego wyboru czworonoga…
Źródło: Pinterest
Musimy na początku uzmysłowić sobie, ze dziecko nie jest w stanie wziąć na siebie całego bagażu obowiązków związanych z posiadaniem czworonoga, nawet nie jest w stanie sobie tego wyobrazić. Trzeba przecież zdawać sobie sprawę z tego, że pojawienie się czworonoga w rodzinie staje się generatorem wielu zmian. Dlatego wcześniej jej członkowie powinni wspólnie podjąć decyzję, ze chcą zajmować się psiakiem i poświęcić mu swój czas. Pamiętajmy, ze dzieci, zależnie od wieku, mogą w jakimś tam stopniu uczestniczyć w opiece nad czworonogiem, jednak tak naprawdę cały ciężar obowiązków spada na dorosłych. To oni powinni pokazać swoim pociechom, jak należy zajmować się czworonożnym ulubieńcem i nauczyć je właściwego i odpowiedzialnego postępowania.
Dziecko nie powinno mieć psa?
Często spotykamy się z opiniami rodziców, którzy narzekają, że kupili psa córce czy synowi, a potem i tak wszystko muszą robić sami. Trzeba wiedzieć, że dziecko w wieku 8,10 czy nawet 14 lat nie będzie w stanie samodzielnie wychować psa i zajmować się nim w taki sposób, żeby nie obciążało to dorosłych. Tutaj musimy zadać sobie pytanie: czy jesteśmy gotowi na to, żeby wziąć na siebie odpowiedzialność za opiekę nad psem? Jeśli nie czujemy się na siłach, absolutnie nie powinniśmy się decydować na taki krok. Oczywiście zakup lub przygarnięcie psa to wspaniały pomysł dający dziecko szansę na przeżycia i doświadczenia, które są tak naprawdę bezcenne. Należy jednak powiedzieć bardzo dobitnie, ze pies nigdy nie jest dla dziecka, pies należy do całej rodziny. Jeśli rodzice sami wychowywali się w towarzystwie psów, powinni zdawać sobie sprawę z tego, jak czworonożny przyjaciel zmienia życie. Wszystko też zależy od wyboru rasy. Trzeba mieć oczywiście na uwadze to, żeby psiak sprawiał jak najmniej problemów.
Rasa ma olbrzymie znaczenie
Psich ras jest bardzo dużo, dlatego łatwo jest się w tym wszystkim pogubić. Różnią się one przecież wyglądem, temperamentem, wymaganiami i typem użytkowości. Jak dokonać odpowiedniego wyboru? Ważny jest oczywiście wiek dziecka. Jeśli w naszym domu przebywa niemowlę bądź przedszkolak, powinniśmy się skoncentrować na szukaniu psa spokojnego, zrównoważonego i cierpliwego. Dobrze, żeby nie reagował agresją na nieprzyjemne dla niego zachowania i nie był przesadnie energiczny (małe dzieci łatwo jest przewrócić). Trzeba szukać psa małego lub średniej wielkości (duże psy mogą stanowić zagrożenie dla dzieci). Lepiej wybrać sukę niż samca, ponieważ łatwiej ją prowadzić. Jeśli nasze dziecko jest już w wieku szkolnym, to większą rolę odgrywają różnice w użytkowości i temperamencie poszczególnych ras. Musimy się zastanowić, czego tak naprawdę oczekujemy od psa. Wszystko zależy od tego, jakie jest nasze dziecko. Czy pies ma zachęcać do większej aktywności czy wręcz przeciwnie? Ważna jest też odpowiedź na pytanie: czy wychowanie i szkolenie psa potraktuje jako nową pasję czy raczej będzie go rozpieszczać i zachęcać do coraz to nowych psot?
Istotne jest to, żeby wybrać psa, który będzie pasował do naszego trybu życia, temperamentu i przyzwyczajeń, ale musimy pamiętać też o tym, do czego dana rasa została wyhodowana i jakie są jej potrzeby. Nieprzemyślana decyzja może doprowadzić do tego, że pupil nie tylko będzie się źle czuł w naszym otoczeniu, ale może przysporzyć też wiele innych problemów. Dlatego warto wybrać psa łatwego w wychowaniu i szkoleniu, nieagresywnego i chętnie współpracującego z człowiekiem. Przyjęło się, że dużo łatwiej wychowuje się rasy pochodzenia europejskiego niż te orientalne.
Co z hodowcą?
Oczywiście zawsze, gdy chcemy kupić szczenię, staramy się wybrać najlepszą hodowlę. W przypadku rodziny z dzieckiem wybór ten nabiera szczególnego znaczenia. Warto porozmawiać z hodowcami i zapytać o socjalizację szczeniąt. Są przecież tacy hodowcy, którzy stosują specjalne programy zapewniające psiakom odpowiedni rozwój, to daje doskonałą gwarancję dla rodzin z dzieckiem. Zdarza się często, ze hodowca ma również w domu małe dzieci. Szczenięta, które pochodzą z takiego domu, zwykle bardzo entuzjastycznie podchodzą do maluchów, potrafią się świetnie z nimi bawić.
Pies ze schroniska
To rozwiązanie trzeba bardzo dobrze przemyśleć. Warto uratować życie porzuconemu psu, ale musimy przede wszystkim pamiętać o bezpieczeństwie naszych pociech. W schroniskach przebywają bardzo różne psy, młode, stare, dobrze wychowane i te zupełnie zaniedbane. Porozmawiajmy więc z wolontariuszami, którzy przebywają w schroniskach, na pewno udzielą nam wielu cennych rad i wskazówek.
Osobowość pupila w takiej sytuacji powinna mieć dla nas większe znaczenie niż wygląd. Pies, który wcześniej był źle traktowany nie będzie potrafił odwdzięczyć się nam za to, że go adoptowaliśmy. Taki czworonóg wymaga długiej terapii behawioralnej. Część psów, które przebywają w schroniskach potrzebują spokojnego, cierpliwego i konsekwentnego właściciela, a to przecież cechy rzadko spotykane u dzieci. Lepiej więc wybrać psa, którego przeszłość jest nam znana. Warto spędzić też z taki psiakami trochę czasu, żeby poznać ich charaktery. Należy pamiętać również o tym, ze pies, któremu coś dolega, może zachowywać się zupełnie inaczej niż burek cieszący się dobrym zdrowiem.
Źródło: Pies.pl
