Kontuzje u psich sportowców

Kontuzja jest niczym innym jak urazem tkanek. Oczywiście w zależności od miejsca takiego urazu, jak i od jego cech oraz przebiegu wyróżniamy szereg rodzajów kontuzji. Do najważniejszych z nich należą:

Zwichnięcia lub skręcenia to urazy powstałe na skutek nieprawidłowego ustawienia kończyny względem podłoża. Zwichnięcie uniemożliwia ruch w stawie. W obu przypadkach niezbędne są chłodzące okłady i unieruchomienie.

• Pęknięcia lub złamania najczęściej mają miejsce po upadkach i uderzeniach. Kontuzje te są bardzo bolesne. Miejsce uległe pęknięciu bądź złamaniu należy unieruchomić.
• Urazy mięśni następują w wyniku nadmiernego naciągnięcia mięśnia, gdy dochodzi do zerwania jego włókien. Najczęstszymi powodami tego stanu jest nagły, intensywny ruch, zryw.
• Stłuczenie to uraz powstający najczęściej w wyniku uderzenia. Stanowi zapalnemu towarzyszy ból, zaczerwienie, obrzęk, krwiak.
• Jednymi z najpoważniejszych są kontuzje kręgosłupa. Powstałe na skutek uderzenia lub gwałtownego zwrotu.

Gdy naszego podopiecznego dotknie kontuzja należy, w pierwszej kolejności, unieruchomić psa. Ruch zawsze potęguje ból związany z powstałym urazem Ponadto, nie mając pewności, z jakim rodzajem kontuzji mamy do czynienia, należy bezzwłocznie udać się do. Niezależnie od rodzaju kontuzji należy działać na dane miejsce lodem lub innym bardzo zimnym przedmiotem (np.: kompresem żelowym przechowywanym w zamrażalce). Ochłodzenie zmniejszy obrzęk i ograniczy procesy zapalne.

Poza wymienionymi, podstawowymi rodzajami urazów istnieją jeszcze, te najbardziej typowe dla psów. Psy pracujące w trudnych terenach narażone są przede wszystkim na urazy ścięgien. Najczęściej dochodzi do przecięcia ścięgna przez ostry przedmiot (butelkę lub drut). Na takie urazy narażone są również psy pracujące w wodzie, ponieważ często nie sposób przewidzieć co kryje dno rzeczki lub jeziora. Jeszcze częstsze, choć raczej nie groźne są uszkodzenia opuszek takie, jak otarcia, zadraśnięcia, przecięcia.

Nieprawdą jest, iż urazowość rośnie wraz ze stopniem wyczynowości danego sportu. Najwięcej urazów nie mają regularnie trenujący sportowcy a osoby, które podchodzą do sportu czysto amatorsko i od przypadku. Oczywiście starsze psy, które przez większość swojego życia trenowały intensywnie jakiś sport, miewają wraz z wiekiem szybsze „zużycie struktur układu motorycznego”. Jednak jest to proces w pełni normalny, gdyż każdy układ, szczególnie kostny, z biegiem czasu ulega po prostu zużyciu.

W myśl zasady „łatwiej zapobiegać, niż leczyć” należy bardzo sumiennie przygotowywać swojego psa do intensywnego wysiłku fizycznego. Każdy trening powinien być poprzedzony dobrze przeprowadzoną rozgrzewką!